مینا اکبری
سال عجیب سینمای ایران!
سی‌وشش سال پيش یعنی در سال ۱۳۶۶، سينمای ايران يکی از عجيب‌ترين سال‌های دوران حيات خود را تجربه کرده. در آن سال که مساله
شوکا حسینی
گویی هیچ‌چیز، دیگر ارزش زیستن را ندارد مگر خود مرگ.
غمگینم که نه هنر، نه فرهنگ، نه تاریخ، نه این‌همه کتاب‌های پرطمطراق هیچ‌کدام گویی نتوانسته‌اند موجب
شیما قوشه
از منظر حقوقی، مهم‌ترین ابهاماتی که درخصوص احکام صادره علیه نیلوفر حامدی و الهه محمدی به چشم می‌خورد مرتبط با ماده ۵۰۸ و موضوع همکاری با دُول متخاصم است.
اوریانا فالاچی
داستانی که بارها بارها تکرار می شود:
می گفتی در هر دیکتاتوری، چه راست و چه چپ، چه غربی و چه شرقی، چه دیروز و چه امروز و چه فردا، یک بازپرسی حسابی مثل یک نمایشنامه
مریم رئیس دانا
فیلم گاو مهرجویی سینمای ایران را نجات داد، اما خودش را نتوانست نجات
مرضیه ستوده
سلاخی کارگردان و همسرش، سلاخی سینما، سلاخی ادبیات، سلاخی کتاب‌های درسی، سلاخی دختران و زنان در قتل‌های ناموسی، سلاخی
فائزه هاشمی
اینک این سوال مطرح است که چند ندا و نوید و مهسا و آرمیتا و … بایستی قربانی گردند و این نابودی تا کجا بایستی ادامه یابد تا متوجه وخامت
طاهره نمازی
شاید در آینده یه برنامه نویس نابغه همینجور که مسیر پرواز یه هواپیمارو با توجه به شرایط جوی شبیه سازی میکنه
یه نوع نابغش
بهناز پوری
مفاهیم «اعتراف» و « پذیرفتن اشتباهات» چیزهای متفاوتی هستند. «اعتراف» معمولا تحت فشار کسی به ویژه در مسائل سیاسی انجام می شود
نرگس محمدی
جامعه ایران جامعه‌ای جنبشی است و جنبش‌های اجتماعی و خیزش‌های اعتراضی گسترده زنان، جوانان، کارگران، معلمان و… با طرح مطالبات و خواسته‌های جمعی، گروهی،