ساناز سید اصفهانی
۱۸ بهمن شاید روزِ بازیگر باید نامیده می شد ! نه … چه می گویم ، شاید روز سوسن_تسلیمی هنرمندی به مثابه‌ی بازیگر … سالها گذشته از چهچهه زدن برای سوسن تسلیمی بی‌اینکه به قول خودش رد پای او بر صحنه‌ای به نام تئاتر دنبال شود . در شوره‌زارِ بازیگری او درخت گز است ، همچون درخت گوهر نشان ، راستش غریبه که نیستید خیلی ها خواستند ادا و افه های او را تقلید کنند اما حتی تقلید از او هم محال است .
امروز سوسن تسلیمی ۷۴ ساله شد .
منابع کمی از تفکر گسترده ی او در دسترس است . کتاب گفتگو_با_سوسن_تسلیمی که محمد عبدی با او به مصاحبه نشسته تنها کتابی ست که در موردش نقد دارم و نقدم را ننوشتم ، زیرا به عنوان یک گفتگو کننده‌ی حرفه‌ای ، کتاب را بدون پاساژ و خسته کننده ، بدون تنفس برای مخاطب دیدم ، محمدعبدی پیش فرضش آشنایی مخاطب به عناصر درام است ، میتوانست کتاب بسیار جذابتری باشد اما همین یک کتاب که در چاپ چهارم ،صفحه‌ی ۳۱ نام مبارک بزرگ مرد رضا کرم رضایی را بعد از چهارمین بار اصلاح نکرده منبع خوبی برای شناخت خانم تسلیمی و تاریخ تئاتر ماست . در همین کتاب اهمیت وجود آربی اوانسیان و تفاوت کارش با بهرام بیضایی میشویم .
زندگی پر فراز نشیب او و تجربیاتش دست کمی از زندگی مارینا آبراموویچ ندارد . او در صلابت و سخن‌وری و عشق ورزی یگانه است ، او بازیگری را یک کار معنوی میداند و ولع دیده شدن ندارد .
کوچ او و یادگیری زبان سوئدی و اجرای مده‌آ کار هر کسی نیست . ما که شاید حتی مده‌آ را به فارسی هم غلط بخوانیم .
ققنوسی ست او مانندش نیست ، چشمان کهربایی و نحوه ی تشریحِ علم بازیگری از زبان او در تاریخ ایران بسیار شمرده و دقیق است .
از او بعد از این همه سال چه میدانیم ؟ چقدر میدانیم باغ آلبالو بی ذکر دیالوگ و چگونه در باغ فردوس اجرا رفت ؟ ارتباط تئاتر گروتفسکی و آربی اوانسیان و ارتباط نمایش در ایران با بهرام بیضایی با نخی به نام سوسن تسلیمی به هم وصل میشود ، بازیگری که در هر گونه‌ی نمایش استاد بود .
کتاب جملات مهم زیادی دارد . ، نگاه خانم تسلیمی به هنر و نقد خویش را در هیچ کدام از بازیگران معاصر تا به حال ندیده ام .
میلادش مبارک
او ماندگارترین قاب‌ها در تعداد کم فیلمهایی که بازی کرد برای همیشه مثل یک سیلی در گوشِ سلبریتی های موسوم به بازیگر زده .
عاشق باشیم .