اردشیر لطفعلیان جدال اندیشه با چماق داستانی قدیمی ست، داستانی به کهنگی قدمت حضور انسان بر روی این کرۀ خاکی. انسان موجودی با قابلیت برای اندیشه وری زاده شد، هر چند که در
قربان عباسی کتاب «مراقبت و تنبیه، تولد زندان» میشل فوکو، با توصیف صحنه‌ای هولناک از جریان اعدام یک محکوم بخت برگشته در شهر پاریس آغاز می‌شود. سال هزار و هفتصد و پنجاه و هفت
متن سخنرانی حمید اکبری در تظاهرات «نه به جمهوری اسلامی» در شیکاگو به نام ایران به نام زن، زندگی، آزادی به نام مهسا امینی به نام خداوند رنگین کمان کیان درود بر شما آزادیخواهان
بهرام خراسانی ۱) چند روزی است انتشار شاید هدفمند عکس پیرمرد ۸۶ ساله‌ی ناتوانی به نام پرویز ثابتی، بار دیگر از سوی برخی مبارزان کارکشته و البته خوشنام چپ مارکیسستی که اکنون باید در جایگاه
کاظم علمداری دیکتاتوری‌هایی که “مشروعیت” خود را از طریق انتخابات ساختگی تأمین می‌کنند با پذیرش برگزاری انتخابات آزاد حذف می‌شوند و جامعه به راه دموکراتیزه شدن می‌افتد. تجربه دها کشور نشان داده است برای
محسن رنانی چکیده: سقوط هر شرکت، سازمان یا ساختار سیاسی و اجتماعی چهار مرحله دارد؛ وقتی مرحله چهارم رخ دهد «رخداد سقوط» پایان می‌یابد. جمهوری اسلامی سه مرحله اول سقوط را طی کرده است، نمی‌دانم
بیژن اشتری در مرحله فرسودگی یک نظام اقتدارگرا گمان غالب مردم بر این است که تظاهرات خیابانی مهم‌ترین و چه بسا تنها عامل در سرنگونی چنین نظام‌هایی‌ست. اما شمار قابل توجهی از اندیشمندانی
فرامرز حیدریان «…. هر کدام از عناصر کُهنی که سازنده فرهنگ غرب بودند، دستخوش دگردیسی بنیانی و ساختاری شدند؛ آنهم به این طریق که با عناصر دیگر، ادغام و درهم آمیختند. آنچه در
بهرام خراسانی ۱) اکنون پنج ماه از زمانی می‌گذرد که یک دختر ایرانی کرد به نام مهسا امینی، بی‌گناه به دست مأموران سپاه پاسداران و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی کشته شد. این رویداد، کام همه‌ی
عطا گیلانی چهل و چهار سال پیش در چنین روزی، ملتی به خشم آمد و در جنون آن خشم کاری کرد که می‌بایست می‌کرد. کاری که قانونی بود، کاری که در فطرتش نهفته