وحید فرزان
مینی‌سریالِ انگیزشی که می‌توان به راحتی در دو سه جلسه هر هشت اپیزود آن را دید. دستپخت اپل تی‌وی پلاس که عوامل اصلی ساخت آن هم زنان هستند و داستانی بیشتر زنانه را در دهه ۵۰ تا ۶۰ میلادی قرن گذشته در آمریکا تعریف می‌کند. دست‌کم گرفتن زنی در کاری خاص (اینجا شیمی) و در نهایت انجام کارهایی که از عهده خیلی از مردان خارج است توسط آن زن، سوژه یک دو جین فیلم و سریال سال‌های اخیر است.
اینجا هم “الیزابت زاک” (بری لارسون) شیمیدانی است که بعد از مورد تجاوز گرفتن توسط یکی از اساتید دانشگاه؛ عطای دکترا گرفتن را به لقایش می‌بخشد و در موسسه‌ای تحقیقاتی به عنوان دستیار دیگر شیمی‌دانان – که طبعا مرد هم هستند- استخدام می‌شود. او بالاخره در همان موسسه دلباخته مرد شیمیدانی می‌شود که او هم منزوی و تک و تنها در آزمایشگاهی مشغول کار است…ولی داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود.
سریال پر است از داستانک‌هایی که امروزه طرفداران خاص خودش را دارد و انگار هیچ فیلم و سریالی در آمریکا نمی‌تواند به آن‌ها اشاره نکند: مثلا هم‌جنس‌باز بودن برادر زاک که در نهایت به خاطر عدم درک! پدر واعظش دست به خودکشی می‌زند. بدجنس بودن اغلب کشیش‌ها در داستان سریال. مبارزات سیاه‌پوستان برای احقاق حقشان در آمریکا. تقابل بین علم و مذهب و…
همان‌طور که نوشتم به علت ساختار درست و تعریف روان داستان، مینی‌سریال “درس‌‌های شیمی” دیدنی است.