ما در این یلدا ، برای در کنار هم بیدار ماندن و مهار تاریکی، حدیث نیکا، مهسا، کیان ، مونا و هستی را خواهیم گفت. از شهامت غزاله،خدانور ، شادمهرو سیاوش و دیگر دلیران برنای « اینک خفته در آغوش پست خاک»سرودها خواهیم ساخت.
از بی باکی مجید و محسن نقلها خواهیم کرد.
و در دلهامان امشب به نسرین و نرگس، نیلوفر و مژگان، لیلا و گلرخ، الهه و ترانه، به محمد مهدی وحسین، رضا، توماج و یاسین و آرش و دیگر گرفتار آمدگان در بند ضحاک و روزبانانش ، خواهیم گفت: «نور ز خورشید جو بو که بر آید!»
ما در این یلدا، همدل و هم صدا از ایمانمان به پیروزی بر ظلمت حرف خواهیم زد و از امید به دمیدن دوباره خورشید، پس از به سر رسیدن تاریک‌ترین و طولانی ترین شب تاریخ سرزمینمان، سخن خواهیم راند.
یلدای پیش از چیرگی سحر بر تاریکی چهل و سه ساله فرخنده باد!
مهشید زمانی