صدها تن از شخصیت‌های سرشناس بین‌المللی، از برندگان جوایز نوبل گرفته تا بازیگران مشهور سینما، روز چهارشنبه ۱۲ بهمن در یک فراخوان مشترک خواستار حمایت «بی‌وقفه» از معترضان ایرانی در برابر سرکوب خونین اعتراضات توسط جمهوری اسلامی شدند.
این فراخوان را حدود ۴۸۰ شخصیت بین‌المللی از جمله سوتلانا الکسیویچ، برنده جایزه نوبل ادبیات، هیلاری کلینتون، وزیر خارجه سابق آمریکا و ریچارد گِر، بازیگر سرشناس آمریکایی،شاهزاده رضا پهلوی ، گلشیفته فراهانی وعلی کریمی، میان امضا‌ءکنندگان این فراخوان هستند.
متن بیانیه باین شرح است:
ایرانی‌ها برای شورش به خیابان‌ها آمده‌اند. پیش‌گامان مبارزه زنان جوان هستند، اما مردم، در همه‌ی سنین به آن‌ها پیوسته‌اند. با شجاعتی که نفس را در سینه حبس می‌کند، با دست‌های خالی به خیابان می‌آیند؛ حتا وقتی که رژیم به آن‌ها شلیک می‌کند، شکنجه می‌کند، اعدام می‌کند، کور می‌کند، تجاوز می‌کند، می‌زند، می‌کشد و هزاران نفر را بازداشت و زندانی می‌کند.
جرقه‌ی انقلاب اعتراض به حجاب اجباری بود، اما این خیزش کلیت نظام دینی را هدف قرار داده است. شعار آن‌ها «زن، زندگی، آزادی» است، فریادشان «آزادی، آزادی، آزادی».
پیروزی آن‌ها به معنای عبور از رژیمی است که از برگزاری انتخابات آزاد جلوگیری می‌کند، مخالف آزادی بیان و استقلال فردی آدم‌ها است حتی در مسائل ساده‌ای مانند انتخاب نوع پوشش است.
پیروزی حتی معنای والاتری هم دارد. پایان رژیم جمهوری اسلامی به معنای نقطه عطف در تاریخ مبارزات برابری خواهانه‌ی زنان است.
دست‌یابی به آزادی در ایران می‌تواند منجر به بازتولید پیوندهای جهانی دموکراسی شود که در اواخر قرن بیستم بسیار قوی بودند و در مواجه با سلطه‌گرایی رقابت‌جویانه به حاشیه رانده شده است.
جنبش آزادی هیچ نیازی به رژیمی ندارد که از اساس غیر قانونی و غیر قابل اصلاح است. معترضان فریاد «مرگ بر جمهوری اسلامی» سر می‌دهند. آن‌ها خواهان براندازی رژیم دینی و دیکتاتوری و جایگزین کردن آن با آزادی و دموکراسی هستند. آن‌ها خواهان «انقلاب» هستند.
معترضان شایسته‌ی حمایت همه‌جانبه از سوی عاشقان آزادی در سراسر جهان هستند.
– حکومت‌ها، سازمان‌‌های مدنی و افراد باید با صدای بلند از معترضان حمایت و اقدامات سرکوبگرانه‌ی رژیم را محکوم کنند. قانون‌گذاران و دیگران باید قیومت افراد دستگیر شده را به عهده بگیرند؛ به خصوص افرادی که با حکم اعدام مواجه هستند و جانشان در خطر است.
ـ حکومت‌ها باید ابزارهای دیپلماتیک، اقتصادی و نمادینی را برای تنبیه رژیم و حمایت از معترضان به کار بگیرند. تمام افرادی که در سرکوب‌ها نقش دارند، از رهبر جمهوری اسلامی (علی خامنه‌ای) تا نیروهای محلی بسیجی، باید تحریم شوند. نیروی سپاه انقلاب اسلامی (IRGC)، به لیست گروه‌های تروریستی اضافه شود.
ـ مقامات حکومت‌های دموکراتیک باید با رهبران اپوزیسیون در جلسه‌های رسمی و علنی ملاقات کنند.
– از طریق کمک به شبکه‌های خبری خصوصی ایرانیانی که در تبعید هستند باید از اخبار درست، قابل اعتماد و مبتنی بر حقیقت که به ایران می‌رسد حمایت شود.
ـ باید به لحاظ فنی از معترضان حمایت کرد. در اختیار قرار دادن ابزارهای فنی برای بی‌اثر کردن سانسور و راه‌های ارتباطی در ایران، مثل اینترنت.
ـ اصناف کارگری، حکومت‌ها و دیگر اجتماعات بین‌المللی باید همبستگی خود را با کارگران ایران اعلام کنند، باید تجربیات خود از مبارزه برای حقوق کارگران و آزادی را به اشتراک بگذارند، و همچنین باید به دنبال راهی برای حمایت عملی از ایرانیان باشند؛ راه‌هایی هم‌چون VPN ها و سایر ابزارهای ارتباطی و مشارکت در تامین مالی اعتصابات اگر راه امن و موثری پیدا شود.