دشمنی چپ با زیبایی شناسی
از طرفداران صفحه ویکتوریا سیکرت و سایتش و فرشتگانش بودم و هستم. چیزی که مشاهده میکنم، در این یکی دو ساله و بعد از حذف بلوندهای پریرو و مه پیکر و ارایه محصولاتش بر تن «معمولی» ها، در کامنتهایی که میگیرند، توهین و تمسخر و زن ستیزی به شدت افزایش یافته است.
خوب بیاد دارم قبل از این نود درصد کامنتها، تحسین زیبایی دست نیافتنی آن پری اندامان بود. و اینک درصد بالایی ناسزا به مدل های چاق یا معمولی و یا ایموجی تمسخر و تهوع است.
خب این هم نتیجه ووک چپول آمریکایی که دارد هر نرمالی را از مسیر عادی تاریخی اش خارج میکند.
چپولهای حاکم بر رسانه ها و آکادمی‌ها، با چندسال تبلیغات و پروپاگاندا، دستاوردهای زیبایی شناسی و اخلاقی بشر را به هرج و مرج کشاندند و زیبایی نمادین زنانه را «تبعیض» خواندند و خواستار حضور زشتی و چاقی و معمولی بودن در راس تبلیغات شدند. غافل از آنکه کارکرد تبلیغات ایجاد ارزش افزوده بر هویت و تاریخ و شناسنامه یک محصول است. چاقی چه شناسنامه تاریخی نزد اذهان عمومی دارد؟ معمولی بودن کی در تاریخ انسان ستایش شده؟
حالا هم شنیده میشود فروش مخصولاتش افت کرده است . درست از زمانی که تصمیم گرفت بجای لااقل استفاده توام از مدل ها قبلی و معمولی های امروزی، کاملا زیبا پیکران را کنار بگذارد و فقط به معمولی ها بپردازد.
مشکل تفکر چپ یکی دو تا نیست. اولین و مهمترینش که مرا بعنوان اهل هنر از آنها بیزار میکند، دشمنی شان با زیبایی و اصول زیبایی شناسی کلاسیک است.