وقتی باربارا استرایسند ۱۷سال داشت و برای اولین بار دور از خانه شروع به زندگی کرد، برای خودش هدفی تعیین کرد.
او به خودش گفت: «من باید مشهور شوم. فقط برای اینکه هرروز یک نفر دیگر تختم را مرتب کند.»
خانم استرایسند با به خاطر آوردن این آرزوهای دوران جوانی می‌خندد: «هیچ‌وقت نمی‌توانستم گوشه‌های تخت را درست کنم.»
«اما راستش را بخواهید رؤیابافی درباره شهرت شیرین‌تر از خود شهرت است. من آدم خیلی توداری هستم. از ستاره بودن لذت نمی‌برم.»
ادامه مطلب را اینجا بخوانید.
منبع: بی بی سی فارسی